წმიდისა მამისა ჩუენისა ანდრიაჲს მთავარეპისკოპოსისა
კესარია-კაბადუკიელისაჲ
თარგმანებაჲ გამოცხადებისაჲ წმიდისა იოვანე მახარებელისაჲ
4
მოციქულისაჲ.(1) შემდგომად ამისა ვიხილე, და აჰა კარი განღებული ცათა შინა, და ჴმაჲ იგი, რომელ მესმა პირველ, ვითარცა საყჳრისაჲ, მეტყოდა მე, ვითარმედ: აღმოვედ აქა, და გიჩუენო, რაჲ-იგი ყოფად არს შემდგომად ამისა.
თარგმანი. აღებაჲ იგი კარისაჲ გამოცხადებასა დაფარულთა საიდუმლოთასა მოასწავებს, ხოლო თუ: აღმოედ აქა – სრულიად ქუეყანისაგან აღმაღლებასა და ცად მისლვასა გონებისა მისისასა მოასწავებს.
მოციქულისაჲ.(2-3) მეყსეულად ვიქმენ სულითა. და აჰა დგა საყდარი ცათა შინა. და საყდარსა მას ზედა მჯდომარჱ იყო მსგავსი ქვასა მას იასპსა და სარდიონსა; და ირისჱ იყო გარემო საყდრისა მის, და ეგრეთვე ხილვაჲ სამარაგდეთაჲ გარემო საყდრისა.
თარგმანი. ესრჱთ იტყჳს, ვითარმედ: მესმა რაჲ ჴმაჲ იგი, სულითა წმიდითა გამოისახა გონებაჲ ჩემი, და ვიხილე შინაგანითა თუალითა საყდარი, რომლისა მიერ გულისხმა-ვჰყოფთ ღმრთისა წმიდათა ზედა განსუენებასა, რამეთუ მათ ზედა დაუსაყდრებიეს. ვინაჲთგან უკუე მამასა იტყჳს აქა ხილულსა მას, ამისთჳს ჴორციელსა რასმე სახესა მისთჳს არა იტყჳს, ვითარცა-იგი პირველსა მას ხილვასა თქუა ძისათჳს, არამედ ქვათა პატიოსანთა მიამსგავსებს, რამეთუ ვინაჲთგან იასპი მწუანის-ფერი არს, ამისთჳს ამის მიერ მოასწავებს ღმრთისა მარადის ბრწყინვალებასა და ცხოველს-მყოფელებასა, და ვითარმედ იგი არს მომცემელი ყოველთა საზრდელისაჲ, რამეთუ ყოველივე თესლი და ნაყოფი მწუანის-ფერ იქმნების; და კუალად გამოაცხადებს, ვითარმედ საშინელ არს იგი წინააღმდგომთა ზედა, რამეთუ იტყჳან, ვითარმედ ქვაჲ ესე იასპი საშინელ არს მჴეცთათჳს და ქუეწარმავალთა; და კუალად რამეთუ მკურნალი არს ღმერთი ყოველთა სულთაჲ. და დიდი ეტჳფანე იტყჳს ამის ქვისათჳს იასპისა, ვითარმედ მახჳლისა წყლულებათა ჰკურნებს ზედა მოსუმითა მისითა. ხოლო სახჱ იგი ცათა მშჳლდის-ფერთაჲ, აღრეული სამარაგდის-ფერთა თანა – ესე თითო-ფერითა მით სათნოებათა შუენიერებითა შემკულსა ანგელოზთა მჴედრობასა აჩუენებს.
მოციქულისაჲ.(4) და საყდარნი ოც და ოთხნი, და საყდართა მათ ზედა ოც და ოთხი მღდელნი მსხდომარენი, შემოსილნი სამოსლითა სპეტაკითა. და თავთა ზედა გჳრგჳნნი ოქროჲსანი.
თარგმანი. ათორმეტთა მღდელთა მიერ ძუელსა შინა შჯულსა გამოჩინებულთა წმიდათა გულისჴმა-ვჰყოფთ, და კუალად სხუათა მათ ათორმეტთა მიერ ახალსა შინა რჩულსა გამოჩინებულთა, ხოლო გჳრგჳნნი სახე არიან ეშმაკთა მიმართ ძლევისა მათისა.
მოციქულისაჲ.(5) და საყდრისა მისგან გამოვლენ ელვანი და ჴმანი და ქუხილნი.
თარგმანი. ამით ყოვლითა საშინელებასა მისსა ცოდვილთა ზედა მოასწავებს, ხოლო მართალთა ესე ყოველი განმანათლებელ არს.
მოციქულისაჲ.(5-6) და შჳდნი ლამპარნი ცეცხლისანი იწუებოდეს წინაშე საყდარსა მისსა, რომელ არიან შჳდნი იგი სულნი ღმრთისანი. და წინაშე საყდარსა მისსა ზღუაჲ ჭიქისაჲ, მსგავსი ბროლისაჲ.
თარგმანი. შჳდნი სულნი, ვითარცა პირველ ვთქუთ, შჳდნი იგი მადლნი სულისა წმიდისანი არიან, ხოლო ზღუაჲ ჭიქისაჲო, ვითარცა ბროლი – ამით ვჰგონებ, თუ ზეცისა ზემოსა კერძსა მოასწავებს, რომელი დართულ არს წყალთა მიერ, ვითარცა მეფსალმუნჱ იტყჳს: რომელმან გარდაართხნა ცანი, ვითარცა კარავნი, და დაჰრთნა წყალთა ზედა ზესკნელნი მისნი და წყალნი იგი, ნუუკუე ესრჱთ წმიდა და ბრწყინვალე არიან, ვითარცა ჭიქაჲ და ბროლი, რამეთუ იტყჳან, ვითარმედ ბუნებაჲ ცისაჲ ბროლის-სახჱ არსო.
მოციქულისაჲ.(6) და შორის საყდრისა და გარემო საყდრისა ოთხნი ცხოველნი, სავსენი თუალითა წინაჲთ და უკუანაჲთ.
თარგმანი. და ამის მიერ კუალად გულისჴმა-ვჰყოფთ, ვითარმედ საყდარი სახჱ არს სუფევისა ღმრთისაჲ და წმიდათა ზედა განსუენებისაჲ, რამეთუ მის შორის და მისსა გარემო სერაბინნი იხილნა და მრავალთა მათ თუალთა მიერ საღმრთოჲსა მიმართ ნათლისა და მის მიერთა მათ შარავანდედთა მიმართ ხედვაჲ მათი ისწავა, რამეთუ უკუანაჲთ და წინაჲთ ღმრთისა მიერითა გულისჴმის-ყოფითა განბრწყინდებიან.
მოციქულისაჲ.(7) და ერთი ცხოველი მსგავს იყო ლომისაჲ, და მეორჱ ცხოველი მსგავსი კუროჲსაჲ, და მესამესა ცხოველსა აქუნდა პირი კაცისა, და მეოთხჱ მსგავსი არწივსა მფრინვალესა.
თარგმანი. ესე ცხოველნი იხილნა ესაიაცა წინაწარმეტყუელმან, და ესენი სახე არიან ქრისტჱს განგებულებისა, რამეთუ ლომისა პირი სახჱ არს მისი, ვითარცა მეუფისაჲ, და კუროჲსაჲ, ვითარცა მღდელისაჲ, და უფროჲსად მსხუერპლისაჲ; ხოლო კაცისაჲ, ვითარცა ჩუენთჳს განკაცებულისაჲ; ხოლო არწივისაჲ, ვითარცა სულისა წმიდისა მომცემელისაჲ, რომელი ფრინავს ჩუენ ზედა ზეცით.
მოციქულისაჲ.(8) და ოთხთა მათ ცხოველთა თითოეულსა აქუნდეს ექუსნი ფრთენი გარემო, და შინაგან სავსე არიან თუალითა.
თარგმანი. ამათთჳს დიდი დიონოსი იტყჳს, ვითარმედ: ამისთჳს ორითა ფრთითა პირთა იფარვენ და ორითა – ფერჴთა და საშუალითა მით ფრინვენ, რაჲთა აჩუენონ კრძალვაჲ მათი, რომელ აქუს უმაღლჱსთა და უღრმჱსთა მათისა ძალისა, და გულისჴმის-ყოფისა საქმეთა და თუ ვითარ საშუვალსა ზედა არიან და ესრჱთ საშოვალთა მიერ ფრთეთა ღმრთეებისა ბრწყინვალებათა მიმართ საღმრთოჲთა უღლითა შეერთებულნი აღმაღლდებიან.
მოციქულისაჲ.(8) და განსუენებაჲ არა აქუს დღე და ღამე, არამედ იტყჳან: წმიდა არს, წმიდა არს, წმიდა არს, წმიდა არს, წმიდა არს, წმიდა არს, წმიდა არს, წმიდა არს, წმიდა არს უფალი ღმერთი, რომელი იყო და არს და მომავალ არს.
თარგმანი. რამეთუ განსუენებაჲ წმიდათა მათ ძალთაჲ ესე არს, რაჲთა არაოდეს დასცხრენ გალობისაგან ღმრთისა. ხოლო სამ-სამსა მას „წმიდა არსსა“ სამგუამოვნებასა ღმრთეებისასა შეასხმენ.
მოციქულისაჲ.(9-10) და რაჟამს მისცენ ოთხთა მათ ცხოველთა დიდებაჲ და პატივი და მადლობაჲ მჯდომარესა მას საყდართა ზედა, რომელი ცხოველ არს უკუნითი უკუნისამდე, დავარდებიან ოც და ოთხნი იგი მღდელნი საყდართა ზედა მჯდომარისა მის წინაშე და თაყუანის-სცემენ მას, რომელი-იგი ცხოველ არს უკუნითი უკუნისამდე.
თარგმანი. ესრეთ გულისჴმა-ვჰყოფთ, ვითარმედ წმიდანიცა ზიარ არიან ქებისა ანგელოზთა თანა და აღიარებენ, ვითარმედ ღმრთისა მიერ მიიღეს ძლევაჲ მტერისაჲ.
მოციქულისაჲ.(10-11) და დასხმენ გჳრგჳნთა მათთა წინაშე საყდრისა მის და იტყჳან: ღირს ხარ შენ, უფალო ღმერთო ჩუენო წმიდაო, მიღებად დიდებისა და პატივისა და ძლიერებისა, რამეთუ შენ დაჰბადენ ყოველნივე, და ნებითა შენითა იყვნეს და დაებადნეს.
თარგმანი. შენ ხარ, მეუფეო, მიზეზიცა და მომცემელი ამათ გჳრგჳნთაჲ და შენდა თანა-აც ყოველთა თაყუანის-ცემაჲ, ვითარცა დამბადებელისაჲ.
5
მოციქულისაჲ.(1) და ვიხილე მარჯუენით საყდართა ზედა მჯდომარისა მის წიგნი, დაწერილი შინაგან და გარეგან, დაბეჭდული ბეჭდითა შჳდითა.
თარგმანი. წიგნად გულისჴმა-ვჰყოფთ სიღრმესა მას ღმრთისა სასჯელთასა, რომელსა შინა ყოველნივე შთაწერილ არიან სიტყჳსაებრ დავითისა. ხოლო გარეგნით წერილ არიან სასჯელნი ღმრთისანი, რომელთაჲ-იგი შესაძლებელ არს გულისჴმის-ყოფაჲ, ხოლო შინაგან წერილ არიან სასჯელნი იგი და საქმენი ღმრთისანი, დაფარულნი ყოველთაგან დაბადებულთა. ხოლო შჳდთა ბეჭედთა გულისჴმა-ვჰყოფთ ძალთა მათ და განგებულებათა წმიდისა სულისათა, რომელი გამოეძიებს ყოველთავე სიღრმეთა, რომელთა განჴსნად ვერცა ერთი დაბადებულთაგანი შემძლებელ არს.
მოციქულისაჲ.(2-3) და ვიხილე ანგელოზი ძლიერი, რომელი ქადაგებდა ჴმითა დიდითა, ვითარმედ: ვინ-მე ღირს არს განღებად წიგნისა მის და განჴსნად ბეჭედთა მისთა? და ვერვინ შემძლებელ იყო ცათა შინა, არცა ქუეყანასა ზედა, არცა უფსკრულთა განღებად წიგნისა მის, არცა მიხედვად მისა მიმართ.
თარგმანი. ამის მიერ გულისჴმა-ვჰყოფთ, ვითარმედ ვერცა ანგელოზნი, ვერცა კაცნი, რომელნი ჴორცთა შინა არიან, არცა რომელნი ჴორცთაგან განსრულ არიან წმიდანი, შემძლებელ არიან მიხედვად სასჯელთა და საქმეთა ღმრთისათა, გარნა კრავი ღმრთისაჲ, რომელმან აიხუნა ცოდვანი სოფლისანი.
მოციქულისაჲ.(4) და მე ვტიროდე ფრიად, რამეთუ არავინ იპოვა, რაჲთამცა განეღო წინგი იგი, ანუმცა მიეხედნეს მისა.
თარგმანი. ამისთჳს ტიროდა, ვითარ მე ვჰგონებ, რამეთუ მოეგონა, თუ ვითარ წმიდაჲ იგი ანგელოზთა ბუნებაჲცა უგულისჴმოებად მოსრულ არს.
მოციქულისაჲ.(5) და ერთმან მღდელთაგანმან მრქუა მე: ნუ სტირ, აჰა ესერა სძლო ლომმან თესლისაგან იუდაჲსისა, ძირმან დავითისმან, რომელმან აღაღოს წიგნი იგი და შჳდნი იგი ბეჭედნი მისნი.
თარგმანი. დაღაცათუ ანგელოზთა მიერ მიუწდომელ არიანო სასჯელნი ღმრთისანი, არამედ ღმერთმან ყოველივე უწყის, რომელი-იგი კაცთათჳს განჴორციელდა, რომელი არს ძირი დავითისი, რამეთუ ღმრთეებით მისი აღმომაცჱნებელი არს, ხოლო კაცებითა მისითა მისისა ძირისგან აღმოსრული.
მოციქულისაჲ.(6) და ვიხილე შორის საყდრისა და ოთხთა მათ ცხოველთა და მღდელთაჲსა კრავი მდგომარჱ, ვითარცა დაკლული. და აქუნდეს შჳდნი თუალნი და შჳდნი რქანი, რომელ არიან შჳდნი იგი სულნი ღმრთისანი, რომელნი მოივლინებიან ყოველსა ქუეყანასა.
თარგმანი. შჳდნი თუალნი და შჳდნი რქანი ქრისტჱსნი შჳდთა მათ ძალთა სულისა წმიდისათა მოასწავებენ, რომელ აჴსენნეს ესაია და ზაქარია წინაწარმეტყუელთა. ხოლო თუ ვითარცა დაკლულიო – გულისჴმა-გჳყოფს შემდგომად სიკუდილისა აღდგომასა მისსა, რომელსა თანა იყვნეს სახენი იგი ვნებისანი.
მოციქულისაჲ.(7-8) და მოვიდა და მიიღო მარჯუენისაგან საყდართა ზედა მჯდომარისა. და რაჟამს მიიღო წიგნი იგი, ოთხნი იგი ცხოველნი და ოც და ოთხნი მღდელნი დავარდეს წინაშე კრავისა მის. და აქუნდა თითოეულსა ათძალი და ლანკნანი ოქროჲსანი, სავსენი საკუმეველითა, რომელ არიან ლოცვანი წმიდათანი.
თარგმანი. ათძალნი ჴმა-ტკბილსა მას გალობასა მოასწავებენ, ხოლო საკუმეველნი სულნელნი იგი მორწმუნეთა კეთილნი საქმენი არიან და ლანკნანი სახე არიან გონებისა, რომლისაგან სულნელებაჲ საქმეთა კეთილთაჲ და ლოცვაჲ წმიდაჲ გამოვალს.
მოციქულისაჲ.(9-10) და გალობდეს გალობასა ახალსა და იტყოდეს: ღირს ხარ შენ მიღებად წიგნისა მის და აღებად ბეჭედთა მისთა. რამეთუ დაიკალ და გჳყიდენ ჩუენ ღმრთისა სისხლითა შენითა ყოვლისაგანვე თესლისა და ენისა და ერთა და წარმართთა. და ჰყვენ იგინი ღმრთისა ჩუენისა მეფედ და მღდელად. და სუფევდენ იგინი ქუეყანასა ზედა.
თარგმანი. და ამის მიერ საცნაურ არს, ვითარმედ მღდელნი იგინი არიან, რომელნი ძუელსა და ახალსა შჯულსა შინა ღმერთსა სათნო-ეყვნეს და ყოვლისა სოფლისათჳს მადლობასა შესწირვენ კრავისა ღმრთისა, რომელი ჩუენთჳს მოკუდა და გჳყიდნა ჩუენ. ხოლო ახალი არს გალობაჲ, რომელ-იგი ძუელისა მისგან შჯულისა და აჩრდილისა განვერენით და ვისწავეთ გალობად წმიდისა მიერ სულისა, რომელნი-ესე ყოველთაგან ერთა და თესლთა გჳყიდნა ქრისტემან. ხოლო მეუფედ ქუეყანისა მის ახლისა იტყჳს, რომელი აღუთქუა უფალმან მშჳდთა და წრფელთა გულითა.
მოციქულისაჲ.(11-13) და ვიხილე და მესმა, ვითარცა ჴმაჲ ანგელოზთა მრავალთაჲ გარემო საყდრისა და ცხოველთა და მღდელთაჲსა. და იყო რიცხჳ მათი ბევრნი ბევრთანი და ათასნი ათასთანი, რომელნი იტყოდეს ჴმითა დიდითა: ღირს არს კრავი იგი დაკლული მიღებად ძალისა და სიმდიდრისა და სიბრძნისა და პატივისა და დიდებისა და კურთხევისა. და ყოველთავე დაბადებულთაჲ, რომელნი არიან ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა და უფსკრულთა და ზღუათა, და ყოველთაჲ, მესმა, რომელნი იტყოდეს: რომელი ზის საყდართა ზედა და კრავისა, კურთხევაჲ და პატივი და სიმტკიცჱ და დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
თარგმანი. რამეთუ ყოველთაგან უხილავთა და ხილულთა, სულიერთა და უსულოთა ღმერთი იდიდების და მისი მხოლოდ-შობილი და თანა-არსი ძჱ, რომელმან განაახლა კაცი და ყოველი დაბადებული. დაღაცათუ წერილ არს კაცებისათჳს მისისა, ვითარმედ ღირს არს ყოვლისავე დიდებისა მიღებად, რომელი ბუნებითა ღმრთეებისაჲთა აქუს.
მოციქულისაჲ.(14) და ოთხთა მათ ცხოველთა თქუეს: ამენ. და მღდელნი იგი დავარდეს და თაყუანის-სცეს.
თარგმანი. ამის ყოვლისა მიერ ვსცნობთ, ვითარმედ ცაჲ და ქუეყანაჲ ერთ სამწყსო იქმნა ქრისტჱს მიერ, რომელმან-იგი შუვა კედელი ზღუდისაჲ დაარღჳა, რამეთუ აჰა ესერა გუესმის, ვითარმედ უზეშთაესსა მას დასსა თანა სერაბინთასა კაცნიცა იგი წმიდანი ღირს იქმნებიან გალობად ღმრთისა და თაყუანის-ცემად.
6
მოციქულისაჲ.(1) და ვიხილე, რაჟამს აღაღო კრავმან მან ერთი შჳდთა მათ ბეჭედთაგანი, და მესმა ერთისა ცხოველთა მათგანისაჲ, რომელი იტყოდა, ვითარცა ჴმითა ქუხილისაჲთა, ვითარმედ: მოვედ და იხილე.
თარგმანი. და ამის მიერ გულისჴმა-ვჰყოფთ წესიერებასა ცათა მჴედრობისასა, თუ ვითარ ყოველივე პირველთა დასთაგან მეორეთა მიმართ მოიწევის. ამისთჳსცა აქა ერთისაჲ მის ოთხთა მათ ცხოველთაგანისაჲ, რომელ არს ლომისაჲ, ესმა ჴმაჲ, რომელი უბრძანებდა ანგელოზსა მას, რომელი ამისსა გონებასა გამოსახვიდა ხილვად. ხოლო პირველი იგი ცხოველი, რომელ არს ხატი ლომისაჲ, ესრჱთ ვჰგონებ, ვითარმედ მოასწავებს გონებასა მოციქულთასა, რომელი-იგი მეუფე იქმნა ეშმაკთა ზედა და ვნებათა.
მოციქულისაჲ.(2) და აჰა ცხენი სპეტაკი, და მჯდომარესა მას ზედა აქუნდა მშჳლდი, და მიეცა მას გჳრგჳნი, და განვიდა ძლევით და სძლოსცა.
თარგმანი. პირველისა ბეჭდისა შეტყუებასა მოციქულთა კრებულსა გულისჴმა-ვჰყოფთ, რომელთა, ვითარცა მშჳლდსა, გარდააცუეს ქადაგებასა მას სახარებისასა და რომელნიცა განგუმირნეს ისრითა მათითა, შეწირნეს ქრისტჱსა. ხოლო ცხენი სპეტაკი სახჱ არს ხარებისაჲ, რომელ-იგი ახარეს მათ სოფელსა. ხოლო მიიღეს გჳრგჳნი, ვინაჲთგან ჭეშმარიტებისა მიერ წინამძღუარსა მას ტყუვილისასა სძლეს და განვიდეს სასოებითა მეორისა ძლევისაჲთა, რომელ არს სიკუდილადმდე ქრისტჱს აღსაარებაჲ. ამისთჳს წერილ არს: განვიდა ძლევით და სძლიოსცა, რამეთუ პირველი ძლევაჲ არს წარმართთა მოქცევაჲ, ხოლო მეორჱ – ჴორცთაგან ტანჯვითა და სიკუდილითა ქრისტჱსთჳს განსლვაჲ მათი.
მოციქულისაჲ.(3) და რაჟამს აღაღო მეორჱ ბეჭედი, მესმა მეორისა ცხოველისაჲ, რომელი იტყოდა: მოვედ.
თარგმანი. მეორედ ცხოველად კუროჲსა პირსა იტყჳს, რომელი გამოსახავს სიტყჳერსა მას მსხუერპლსა მოწამეთასა, ვითარცა-იგი პირველი ცხოველი მოციქულთა გამოსახვიდა.
მოციქულისაჲ.(4) და გამოვიდა სხუაჲ ცხენი წითელი, და მჯდომარესა მას ზედა მიეცა აღებად მშჳდობაჲ ქუეყანით, რაჲთა ერთმანერთი მოსწყჳდონ; და მიეცა მას მახჳლი დიდი.
თარგმანი. ამას მოწამეთა და მოძღუართათჳს იტყჳს, რამეთუ რაჟამს განვრცელდა ქადაგებაჲ იგი მოციქულთაჲ, დაიჴსნა მშჳდობაჲ სოფლისაჲ, რამეთუ ურთიერთას აღიძრა ბუნებაჲ კაცისაჲ, ვითარცა ქრისტე იტყჳს, ვითარმედ: არა მოვედ მიფენად მშჳდობისა, არამედ მახჳლისა, რომლისა მიერ მოწამეთა იგი მსხუერპლები ზეცისა საკურთხეველსა აღვიდა. ხოლო წითელი ცხენი დათხევისა სისხლთაჲსა და მჴურვალისა მის ქრისტჱს მიმართ მოწამეთა ბუნებისა სახჱ არს. ხოლო რომელ წერილ არს, თუ მიეცაო მჯდომარესა მას ზედა მშჳდობისა აღებად – ყოვლად ბრძენსა მას ღმრთისა მიშუებასა იტყჳს, რომელმან შეუნდვის ურწმუნოთა მიერ გამოცდად თჳსთა მონათა.
მოციქულისაჲ.(5) და რაჟამს აღაღო მესამჱ ბეჭედი, მესმა მესამისა ცხოველისაჲ, ვითარმედ: მოვედ.
თარგმანი. მესამჱ ცხოველი კაცისა იგი პირი არს, რომელი მოასწავებდა კაცთა დაცემასა და ამისთჳს ტანჯვასა ცოდვისა მიმართ მიდრეკისათჳს ნეფსით.
მოციქულისაჲ.(5-6) და აჰა ცხენი შავი. და მჯდომარესა მას ზედა აქუნდა ჴელთა მისთა უღელი. და მესმა ჴმაჲ შორის ოთხთა მათ ცხოველთაჲსა, რომელი იტყოდა: სამადგანი იფქლი დრაჰკნის, და სამი სამადგანი ქერი დრაჰკნის, და ღჳნოსა და ზეთსა ნუ ავნებ.
თარგმანი. ცხენი შავი სახჱ არს გლოვისაჲ დაცემულთათჳს ქრისტჱს სარწმუნოებისაგან, სატანჯველთათჳს მათ ზედა ყოფადთა. ხოლო უღელი გამომცდელი არს მათი, რომელნი დაჴსნილებითა გონებისაჲთა, ანუ ცუდად მზუაობრებისათჳს უვარ-ჰყოფდენ ქრისტჱს სარწმუნოებასა, და რომელნი-იგი ჴორცთა მათთა უძლურებისაგან ვერ თავს-იდებენ ჭირთა. ხოლო სამადგანი იფქლი, დრაჰკნისა ღირსი, მოასწავებს რჩულიერთა მათ მოღუაწეთა და ხატისა მის საღმრთოჲსა მათდა მოცემულისა ჭეშმარიტთა დამმარხველთა. ხოლო სამი სამადგანი ქერი სახჱ არს მათი, რომელთა უძლურებისაგან და შიშისა მდევართაჲსა ქრისტე უვარ-ეყოს და კუალად შეენანოს და შეგინებული იგი ხატი ცრემლითა განებანოს. და რომელ-იგი ამცნებს ღჳნოსა და ზეთსა არა ვნებად, ესე არს, რაჲთა არა შეურაცხ იქნას სინანულითა ქრისტჱს კურნებაჲ, რომელმან ვითარცა-იგი განკურნა ავაზაკთა ჴელსა შთავრდომილი, და რაჲთა არა წარიტაცნენ სიკუდილისა მიერ, რომელთა ეგულების დაცემისა მის უკუნზღვევაჲ.
მოციქულისაჲ.(7) და რაჟამს აღაღო მეოთხჱ ბეჭედი, მესმა მეოთხისა ცხოველისაჲ, რომელი იტყოდა: მოვედ და იხილე.
თარგმანი. მეოთხჱ იგი ცხოველი, რომელსა აქუს სახჱ არწივისაჲ, რომელი-იგი სიმაღლედ აღმფრინავი არს და მალჱ ჭამისა მიმართ, რომელი მოასაწვებს ზეცით რისხვისაგან ღმრთისა მოსლვად წყლულებათა შურის-გებად სისხლისათჳს მართალთაჲსა და ტანჯვად უშჯულოთა, უკუეთუ არა მოიქცენ.
მოციქულისაჲ.(8) და აჰა ცხენი მწუანჱ, და მჯდომარესა მას ზედა სახელი მისი სიკუდილი; და ჯოჯოხეთი შეუდგა მას, და მიეცა მას ჴელმწიფებაჲ მეოთხედსა ზედა ქუეყანისასა მოსრვად მათდა მახჳლითა და სიკუდილითა და მჴეცთა მიერ ქუეყანისათა.
თარგმანი. ცხენი იგი მწუანჱ სახჱ არს რისხვისაჲ, რამეთუ მწუანე არს ნავღელი და მკურნალთა მიერ ესრჱთ ეწოდების, რომლისა მიერ სიკუდილი და ჯოჯოხეთი მოივლინებიან უშჯულოთა ზედა შურის-გებად, ვითარცა აჰა ესერა იხილეთ, თუ ვითარ მაქსიმიანჱს ზე უშჯულოჲსა მეფისა მოიწია ესრჱთ და სიყმილითა და სენთა მიერ ურიცხუნი სიმრავლენი მოსწყდებოდეს, ვიდრეღა არცა დაფლვად ძალ-ედვა. და ამისა მსგავსი სხუაჲ მრავალი ქმნილ არს.
მოციქულისაჲ.(9-10) და რაჟამს აღაღო მეხუთჱ ბეჭედი, ვიხილენ საკურთხეველსა ქუეშე სულნი იგი მოკლულთანი სიტყჳსათჳს ღმრთისა და წამებისათჳს კრავისა მის, რომელი აქუნდა. ჴმა-ყვეს ჴმითა დიდითა და თქუეს: ვიდრემდის, მეუფეო წმიდაო და ჭეშმარიტო, არა სჯი სისხლთა ჩუენთა მკჳდრთაგან ქუეყანისათა.
თარგმანი. ესეცა წმიდათა მოწამეთათჳს არს, რომელნი ამას იტყოდეს ღმრთისა მიმართ მდევართათჳს, რაჲთა რომელნიცა ღირსნი არიან სოფელსა შინა მოქცევისა, მოაქცინეს, და სხუანი იგი წარწყმიდნეს, რაჲთა არა მიყვნენ მართალთაცა უშჯულოებად ჴელნი მათნი.
მოციქულისაჲ.(11) და მიეცა მათ სამოსლები სპეტაკები, და ითქუა მათდა მიმართ, რაჲთა განისუენონ მცირედ ჟამღა, ვიდრემდის აღესრულნენ მათ თანა მონანი და ძმანი მათნი და რომელთა ეგულებოდა სიკუდილი, ვითარცა მათ.
თარგმანი. ამით ჩანს, ვითარმედ სოფლისა აღსასრულსა ითხოვდეს წმიდანი, და ამისთჳს ებრძანა, რაჲთა სულგრძელ იქმნენ, ვიდრე ძმათა მათთაცა აღსრულებისა. რაჲთა არა თჳნიერ მათსა სრულ იქმნენ, ვითარცა მოციქული იტყჳს. ხოლო სპეტაკნი სამოსელნი სათნოებითა ბრწყინვალებისა სახე არიან, რომელნი ჰქონან, და დაღაცათუ სრულიად კეთილნი იგი, რომელ აღუთქუმან ღმერთსა წმიდათადა, არა მიუხუმან, გარნა გონებითა ჰხედვენ მათ და სასოებითა მით ყოვლისაგავნე სიზრქისა შორს არიან.
მოციქულისაჲ.(12-13) და ვიხილე, რაჟამს აღაღო მეექუსჱ ბეჭედი, და ძრვაჲ იქმნა დიდი, და მზჱ შავ იქმნა, ვითარცა ძაძაჲ ბალნისაჲ, და მთოვარჱ ყოვლითურთ იქმნა, ვითარცა სისხლი. და ვარსკულავნი ცისანი გარდამოცჳვეს ქუეყანად, ვითარცა ლეღუმან რაჲ დაყარის ყუავილი თჳსი, ქარისაგან დიდისა შერყეულმან.
თარგმანი. აქა ჩუენებაჲ ესე წმიდისაჲ მიიცვალა, რამეთუ ესე საქმენი, რომელნი აქამომდე იხილნა მათ ჟამთა, ქრისტეანეთა დევნულებისათჳს იყვნეს, ხოლო რომელი აწ აღმოვიკითხეთ, ჟამთა მათთჳს ბოროტისა ანტეს მოსლვისათაჲსა არს, რომლისათჳს თქუნა ესევითარნი ჭირნი, რაჲთა იწურთიდენ კაცნი წინაჲთვე, და ოდეს მოიწიოს, მოითმინონ. ხოლო ძრვად შეცვალებასა მას საქმეთასა იტყჳს. და დაშავებაჲ იგი მზისაჲ და სისხლის-ფერობაჲ იგი მთოვარისაჲ განუნათლებლობასა მათსა მოასწავებს, რომელთა ეწიოს რისხვაჲ ღმრთისაჲ. და დაცჳვნება ვარსკულავთაჲ არს, ვითარმედ დიდნიცა კაცნი, რომელნი ჰგონებდენ. ვითარმედ მნათობნი სოფლისანი არიან, ესევითარნიცა მრავალნი დაეცნენ ჭირთა მათგან, ვითარცა უფალი იტყჳს, ვითარმედ ცთუნებად, უკუეთუმცა შესაძლებელ იყო, რჩეულთაცა. და ამისთჳს ლეღჳცა სახედ მოიღო, ესე იგი არს, ვითარმედ ნაყოფნიცა იგი უნდონი, რომელნი არა დამწიფებულ და დამტკბარ იყვნენ მადლითა ღმრთისაჲთა და განსაცდელთა სიცხითა, ესევითარნი საეშმაკოჲსა მის ქარისაგან შეირყინენ და დაეცნენ.
მოციქულისაჲ.(14) და ცაჲ წარიგრაგნა, ვითარცა წიგნი წარგრაგნილი.
თარგმანი. მეორედ მოსლვისა უცნაურებასა იტყჳს და ვითარმედ არა თუ ცანი განქარდებიან, არამედ ვითარცა წარგრაგნაჲ და უმჯობჱსისა მიმართ შეცვალებაჲ მოიწევის მათ ზედა, ვითარცა დიდი ირინეოზ იტყჳს, ვითარმედ: არა თუ ბუნებაჲ დაბადებულთაჲ განქარდების, რამეთუ ჭეშმარიტ არს და მტკიცე დამბადებელი მათი, არამედ სახჱ იგი სოფლისაჲ ამის, რომელსა ზედა იქმნა ცოდვაჲ, შეიცვალების.
მოციქულისაჲ.(14-16) და ყოველი მთაჲ და ბორცჳ ადგილთაგან თჳსთა შეიძრნეს. და მეფეთა ქუეყანისათა და მთავართა და ათასის-თავთა და მდიდართა და ძლიერთა და ყოველმან მონამან და აზნაურმან დამალნეს თავნი მათნი ქუაბთა შინა და კლდეთა შინა მთათასა. და ეტყოდეს მთათა და კლდეთა: დამეცენით ჩუენ ზედა და დაგუფარენით ჩუენ პირისაგან საყდართა ზედა მჯდომარისა და რისხვისაგან კრავისა.
თარგმანი. მოსლვასა მას ანტისასა, რომელნიცა წინამძღუარნი ეკლესიათანი ანუ ერთანი იყვნენ, რომელთა იგავით მთად სახელ-ედების, და ეკლესიანი ღმრთისანი, რომელთა ჭალაკად ესაიაცა წინაწარმეტყუელი სახელ-სდებს, იგინიცა შეიძრნენ ადგილთაგან მათთა დ ადგილითი ადგილად ივლტოდიან პირისაგან ანტისა. ხოლო მეფენი ქუეყანისანი და მთავარნი და მდიდარნი, რომელთა ცათა შინა არა აქუს ნაწილი, და მონანი ცოდვისანი და აზნაურნი ქრისტჱს მონებისაგან, ესენი ინატრიდენ დაფარვად კლდეთა ქუეშე ჭირთა მათთჳს, რომელნი იყვნენ მაშინ მათ ზედა სიყმილისა და სხუათა მათ წყლულებათა და კუალად მოლოდებისათჳს ტანჯვათა მათ საუკუნოთა.
7
მოციქულისაჲ.(1) და შემდგომად ამისა ვიხილენ ოთხნი ანგელოზნი, მდგომარენი ოთხთა კიდეთა ქუეყანისათა. და ეპყრნეს ოთხნი ქარნი ქუეყანისანი, რაჲთა არა ქროდიან ქუეყანასა ზედა, არცა ზღუასა, არცა ხეთა.
თარგმანი. ესე ყოველი იქმნას მოსლვასა ანტჱსსა, რაჟამს ოთხნი იგი ანგელოზნი დგენ ოთხთა კიდეთა აღსრულებად ბრძანებათა ღმრთისათა. ხოლო დამჭირვაჲ ქართაჲ სოფლისა წესიერებისა დაჴსნაჲ არს და სატანჯველთა სახჱ, რამეთუ ქართა მიერ იზარდებიან ნერგნი და ივლების ზღუაჲ სამსახურებელად.
მოციქულისაჲ.(2) და ვიხილე სხუაჲ ანგელოზი, გარდამომავალი ზეცით, და აქუნდა ბეჭედი ღმრთისა ცხოველისაჲ. და ჴმა-უყო ჴმითა დიდითა ოთხთა მათ ანგელოზთა, რომელთა მიეცა ვნებაჲ ქუეყანისაჲ და ზღჳსაჲ.
თარგმანი. უზეშთაესი ძალი იხილა წმიდამან მან ანგელოზთაჲ, რომელი უბრძანებდა მტანჯველთა მათ ანგელოზთა, რაჲთა არაჲ ქმნან უშჯულოთა მათ ზედა, ვიდრემდე დაისწავლნენ წმიდანი და განყვნენ უკეთურთაგან, რაჲთა არა წარწყმდენ მართალნი ცოდვილთა თანა.
მოციქულისაჲ.3) ნუ ავნებთ ქუეყანასა, ნუცა ზღუასა, ნუცა ხეთა, ვიდრემდის დავჰბეჭდნეთ მონანი ღმრთისა ჩუენისანი შუბლთა ზედა მათთა.
თარგმანი. ესე ბეჭედი შეწევნაჲცა არს ღმრთისა მიერი, მოვლინებული მართალთა ზედა განსაცდელთა მათ მოთმინებისათჳს.
მოციქულისაჲ.(4-8) და მესმა რიცხჳ დაბეჭდულთაჲ მათ ას ორმეოც და ოთხი ათასი, დაბეჭდულთაჲ ყოვლისაგან ტომისა ძეთა ისრაჱლისათაჲ: თესლისაგან იუდაჲსა ათორმეტი ათასი, თესლისაგან რუბენისა ათორმეტი ათასი, თესლისაგან ღადისა ათორმეტი ათასი, თესლისაგან ასერისა ათორმეტი ათასი, თესლისაგან ნეფთალემისა ათორმეტი ათასი, თესლისაგან მანასჱსა ათორმეტი ათასი, თესლისაგან სჳმეონისა ათორმეტი ათასი, თესლისაგან ლევისა ათორმეტი ათასი, თესლისაგან იზაქარისა ათორმეტი ათასი, თესლისაგან ზაბულონისა ათორმეტი ათასი, თესლისაგან იოსებისა ათორმეტი ათასი, თესლისაგან ბენიამენისა ათორმეტი ათასი დაბეჭდულთაჲ.
თარგმანი. ესრჱთ ვჰგონებ, ვითარმედ მათ ჟამთა აღსასრულისათა ცხონდეს ესთენი სიმრავლჱ ჰურიათაგან, ვითარცა მოციქული პავლე იტყჳს, ვითარმედ: რაჟამს აღსასრული წარმართთაჲ შევიდეს, მაშინ ისრაჱლიცა ცხონდეს. ხოლო ნათესავი დანისი ამისთჳს არა აჴსენა, რამეთუ მისისა ნათესავისაგან შობად არს ანტე-ქრისტე. ამისთჳს ნაცვალად მისა არს თესლი ლევისი, ვითარცა სამღდელოჲ.
მოციქულისაჲ.(9-10) და შემდგომად ამისა ვიხილე, და აჰა ერი ფრიადი, რომლისა აღრიცხუვად ვერვინ შემძლებელ იყო, ყოველთაგან ერთა და წარმართთა და ენათა, მდგომარენი წინაშე საყდრისა, შემოსილნი სამოსლითა სპეტაკითა, და ჴელთა მათთა ფინიკები. და ჴმობდეს ჴმითა დიდითა და იტყოდეს: მაცხოვარებაჲ ღმრთისა ჩუენისაჲ, მჯდომარისა საყდართა ზედა, და კრავისა.
თარგმანი. ესე არიან, რომელთათჳს თქუა დავით: აღვრაცხნე იგინი და უფროჲს რიცხჳსა ქჳშისა ზღჳსა განმრავლდენ, რომელ არიან პირველ წამებულთა მოწამეთა კრებულნი და უკუანაჲსკნელ წამებადთანი, რომელთა თჳსთა სისხლთა დათხევითა სამოსელნი საქმეთა მათთანი სპეტაკ ყვნეს, რომელთაცა ძლევისა იგი სახენი რტონი მართალთა მათ და გულითა წრფელთა ფინიკთანი აქუნდეს და საყდარსა უფლისასა გარემო დგეს.
მოციქულისაჲ.(11-12) და ყოველნი ანგელოზნი დგეს გარემო საყდრისა და მღდელთა და ოთხთა მათ ცხოველთაჲსა და დავარდეს წინაშე საყდრისა მისისა პირთა ზედა მათთა და თაყუანის-სცეს ღმერთსა და იტყოდეს: ამენ. კურთხევაჲ და დიდებაჲ და სიბრძნჱ და მადლობაჲ და ძალი და პატივი ღმრთისა ჩუენისა უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
თარგმანი. აჰა ერთი სამწყსოჲ ცათაჲ და ქუეყანისაჲ, რამეთუ ანგელოზნი, რომელნი პირველ საშინელ იყვნეს კაცთა ზედა, იხილვებიან მათ თანა მდგომარე და გარეშე მღდელთასა დგეს, რომელნი-იგი სახენი ყოველთა წმიდათანი არიან და ღმრთისა მადლობასა და დიდებასა შესწირვენ ნიჭთა მათთჳს მისთა და მადლთა, რომელ ქმნნა თჳსთა დაბადებულთა ზედა.
მოციქულისაჲ.(13-14) და მომიგო ერთმან მღდელთაგანმან და მრქუა: ესენი, რომელთა ჰმოსიეს სამოსლები სპეტაკები, ვიეთნი არიან, ანუ ვინაჲ მოსრულ არიან? და ვარქუ მას: უფალო ჩემო, შენ უწყი.
თარგმანი. განაფრთხობს ხილული იგი წმიდასა ამას გამოძიებად ძალსა მას ხილულთასა, ხოლო ესე სიმდაბლით არა ცნებასა აღიარებს, ამისთჳს ხილულისა მის მიერ ისწავებს.
მოციქულისაჲ.(14-15) და მრქუა მე: ესენი არიან, რომელნი მოსრულ არიან ჭირისა მისგან დიდისა, და განრცხნეს სამოსელნი მათნი და განასპეტაკნეს სისხლითა მით კრავისაჲთა. ამისთჳს არიან წინაშე საყდარსა ღმრთისასა და ჰმსახურებენ მას დღე და ღამე ტაძარსა შინა მისსა. და მჯდომარემან საყდართა ზედა დაიმკჳდროს მათ შორის.
თარგმანი. ნეტარ არიან, რომელთა წარმავალითა ჭირითა წარუვალი დიდებაჲ მოიგეს და ქრისტჱს თანა სუფევდენ მარადის, რამეთუ რომელ თქუა, თუ ღამე და დღე, დაუცხრომელობასა გამოაცხადებს, თუ არა, მუნ არა არს ღამჱ, არამედ მარადის ნათელი. ხოლო თუ ტაძარსა შინა მისსა, ესე ყოველსა მას განახლებულსა კაცთა ნათესავსა იტყჳს, რომელთა შორის დაიმკჳდროს ღმერთმან.
მოციქულისაჲ.(16-17) არღარა მოემშიოს, არცაღა მოეწყუროს, არცაღა მოვიდეს მათ ზედა მზჱ, არცა ყოველივე სიცხჱ, რამეთუ კრავი იგი, რომელ არს შორის საყდრისა, ჰმწყსის მათ და უძღჳს წყაროთა მიმართ წყლისა ცხოველისათა და აღჴოცოს ღმერთმან ყოველი ცრემლი თუალთაგან მათთა.
თარგმანი. რომელნიცა ქრისტჱს სამწყსო იქმნენ, არარაჲ ჭირი მოიწიოს მათ ზედა, არამედ უხრწნელ იყვნენ და წყალთა მათ ზედა განსასუენებელთა, რომელ არიან მაღალნი იგი გულისჴმის-ყოფანი საღმრთოთა საქმეთანი, რომელნი მოეცნენ მათ სულისა მიერ წმიდისა.
მთარგმნელი: წმ. ექვთიმე ათონელი
ტექსტი გამოსაცემად მოამზადა ივანე იმნაიშვილმა, რედ. აკაკი შანიძე.
თბილისის სახ. უნივერსიტეტის გამომცემლობა, თბ. 1961.
გაგრძელება
|
