ეკლესიური ცხოვრებისა და საეკლესიო წესებისათვის
თავი 8
სხვა საეკლესიო საკითხები
15. რას ამბობს მართლმადიდებლური მოძღვრება ხალხში გავრცელებული შინაური ცხოველების და ფრინველების შეწირვის წესის შესახებ?
მორწმუნე ადამიანს შეუძლია შესწიროს ცხოველები და ფრინველები ეკლესიას ან გაჭირვებულებს ისევე, როგორც სწირავს თანხას, პროდუქტს ან სხვა რაიმე ნივთს. ამ დროს არ შეიძლება რაიმე რიტუალების შესრულება ან ცხოველების ტაძრის ეზოში ან ტაძარში დაკვლა, მოხარშვა და ა.შ. სოფლებში ცხოველების შეწირვას ხშირად აშკარა წარმართული რიტუალები ახლავს თან – ე.წ. დეკანოზების მიერ არაეკლესიური „ლოცვების“ წარმოთქმა, საქონლის ბეწვის შეტრუსვა, ყურის გაჭრა, მათი სისხლით შუბლზე ჯვრების გამოსახვა, პირუტყვის კლდიდან გადაჩეხვა და ა.შ. როგორც წესი, ამ მსხვერპლშეწირვას მოსდევს ღრეობა, ჩხუბი და ზოგჯერ უბედური შემთხვევებიც. ეს ყოველივე ქრისტიანობის არცოდნის და ეკლესიას ჩამოშორებული წინაპრების ბრმად მიდევნების შედეგია. საქართველოს ეკლესიის მნათობის, წმ ექვთიმე მთაწმინდელის მიერ შედგენილ „მცირე სჯულისკანონში“ ვკითხულობთ: „ესეც გვეუწყა, რომ სომხეთის ქვეყანაში საკლავს დაკლავენ და დაკვლის დროს მღვდელი ლოცვას ამბობს იმ მოზვერზე ან ცხვარზე, და ის ხორცი შეაქვთ ეკლესიაში და აძლევენ მღვდლებს ნაწილს, ძველი რჯულის მსგავსად, როგორც იქმოდნენ ებრაელები. ეს წესი კათოლიკე (საყოველთაო) ეკლესიისთვის მიუღებელია. ამიტომაც განწესებით ვბრძანებთ, რომ მოისპოს იგი. ხოლო თუკი ვინმე წმინდანების ან მიცვალებულთა მოსახსენებელს გადაიხდის, ეკლესიაში მიიტანოს ზეთი, საკმეველი, სანთელი, სეფისკვერი, ზედაშე (საეკლესიო ღვინო) და მარცვალი (ხორბალი), და მარცვლის კურთხევა წარმოთქვას მღვდელმა და გაუნაწილოს შეკრებილებს სეფისკვერის განატეხი, მარცვალი, და სარღვნელი (ღვინო), და ეს საკმარისი იყოს ეკლესიაში. ხოლო თუ საკლავს დაკლავენ, საკლავზე ლოცვის წარმოთქმა არაა განწესებული, არამედ თვითონ მან, ვინც დაკლავს, მადლობა თქვას და დაკლას, გინდა ცხვარი იყოს, გინდა ძროხა, და დაკლას ეკლესიის საზღვრის გარეთ; და ის ხორცი, გინდა მოხარშული და გინდ უმი, გაუყოს გლახაკებს, ან სუფრაზე დადოს და მიწვეულნი ეკლესიის გარეთ ისტუმროს; მღვდლებს თუ მისცემს ნაწილს, სახლში გაუგზავნოს, რაც ენდომება მოსახსენებლის გადამხდელს. ხოლო ვინც ამ წესს დაარღვევს და ძველი სჯულის წესებს შეასრულებს, უზიარებლობით დაისაჯოს“ (კან. 82).
შემდეგი
სარჩევი
|
