ეკლესიური ცხოვრებისა და საეკლესიო წესებისათვის
თავი 7
ლოცვა
13. შეიძლება თუ არა არამართლმადიდებლურ ტაძარში სალოცავად შესვლა, როდესაც იქ არ აღესრულება მსახურება?
წმ. თეოდორე სტუდიელს სულიერმა შვილებმა დაუსვეს ამგვარი შეკითხვა: „კითხვა 3. – ტაძრების შესახებ, რომლებიც შებილწული და დაკავებულია იმ მღვდლების მიერ, რომლებიც მწვალებლობას ეზიარნენ; დასაშვებია თუ არა ასეთ ტაძრებში შესვლა ლოცვისა და ფსალმუნთგალობისთვის?“ წმ. მამა პასუხობს: „არამც და არამც არ შეიძლება ასეთ ტაძრებში შესვლა ხსენებული მიზნებისთვის, რამეთუ დაწერილია: „აჰა ესერა დაეტეოს თქუენგან სახლი თქუენი ოხრად“ (მათ. 23,38). ნამდვილად, როგორც კი შეიტანეს ერესი, განეშორა იმ ადგილების მფარველი ანგელოზი, ბასილი დიდის სიტყვათა თანახმად; და ამგვარი ტაძარი უბრალო სახლად იქცა. და ფსალმუნთმგალობელი ამბობს: „უშჯულოთა თანა მე არა შევიდე“ (ფსალმ. 25,4); და მოციქული ამბობს: „რაჲ სწორება არს ტაძრისა ღმრთისა კერპთა თანა?“. შემდეგ წმ. მამა ამბობს, რომ თუ წმინდანების საძვალეები მწვალებლებს აქვთ დაკავებული, იქ შესვლა შეიძლება „როდესაც აუცილებელია, მხოლოდ წმინდანის ნაწილების თაყვანისსაცემად“ (წერილი მონაზონ მეთოდეს). კათოლიკურ ტაძრებში მართლმადიდებელი ქრისტიანები შედიან წმ. პეტრე და პავლე მოციქულების, წმ. ნიკოლოზის წმიდა ნაწილების და სხვა სიწმიდეების მოსალოცად. ევროპელი კათოლიკეების ხელში უამრავი სიწმინდეა, რადგან მათ თითქმის არ განუცდიათ მაჰმადიანთა ამაოხრებელი შემოსევები და გარდა ამისა, ჯვაროსანთა ლაშქრებმა გაძარცვეს კონსტანტინოპოლი, იერუსალიმი, ათონის მთის მონასტრები და სიწმიდეები დასავლეთის ქვეყნებში გაიტაცეს.
შემდეგი
სარჩევი
|
