ეკლესიური ცხოვრებისა და საეკლესიო წესებისათვის

თავი 7

ლოცვა

12. ვისთან ერთად არ შეიძლება ლოცვა და დღესასწაულობა?

ლოცვა (მით უმეტეს ზიარება) არ შეიძლება მწვალებლებთან და განხეთქილებაში მყოფებთან ერთად. აქ იგულისხმება არა ის, რომ არ შეიძლება ვილოცოთ შენობაში ან ტრანსპორტში, სადაც მწვალებლები იმყოფებიან, არამედ აკრძალულია ეკლესიიდან მოკვეთილებთან ურთიერთშეთანხმებით ლოცვა, ანდა მათ ტაძარში თუ შესაკრებელში მსახურებაზე დასწრება. ეკლესია თავის წევრებს უკრძალავს არამართლმადიდებლებთან (მწვალებლები, იუდეველები, მაჰმადიანები, ინდუისტები და ა.შ.) ერთად რელიგიურ დღესასწაულში მონაწილეობას რაიმე სახით ან მათგან სადღესასწაულო ძღვენის მიღებას (მოციქ. კან. 10, 45, 65, 70, 71). „წმინდა მოციქულთა კანონებში“ ვკითხულობთ: „თუ ვინმე სასულიერო პირი ან ერისკაცი ურიათა ან მწვალებლების შესაკრებელში შევიდეს სალოცავად, სასულიერო პირი განიკვეთოს, და ერისკაცი უზიარებლობით დაისაჯოს“ (კან. 65); „თუ ეპისკოპოსმა, მღვდელმა, დიაკონმა ან სამღვდელო დასის სხვა წარმომადგენელმა ურიებთან ერთად იმარხვოს, ან იდღესასწაულოს მათთან ერთად, ან მიიღოს მათგან რაიმე სადღესასწაულო ძღვენი, მაგალითად, უცომო, ან სხვა რაიმე მსგავსი, განიკვეთოს. ერისკაცი უზიარებლობით დაისაჯოს“ (კან. 70); „თუ ვინმე ქრისტიანმა ზეთი მიიტანოს წარმართულ ტაძარში ან ურიათა შესაკრებელში მათ დღესასწაულზე, ან სანთელი აანთოს, უზიარებელ იქნეს“ (კან. 71); ლაოდიკიის კრების კანონებში წერია: „მწვალებლებისგან, რომლებიც უფრო უკურთხეველნი არიან, ვიდრე კურთხეულნი, კურთხევის მიღება არ შეიძლება“ (კან. 32); „მწვალებლებთან და განდგომილებთან ერთად ლოცვა არ შეიძლება“ (კან. 33). „არ შეიძლება ურიათაგან (იუდეველთაგან) უცომოს მიღება და მათი უღვთოობის თანაზიარად გახდომა“ (კან. 38); „არ შეიძლება წარმართებთან ერთად დღესასწაულობა და მათი ღვთისმებრძოლობის თანაზიარად გახდომა“ (კან. 39).[1]

შემდეგი

სარჩევი