ზატიკი სიტყვა-სიტყვით ნიშნავს დღესასწაულს (ზოგადად). მაგალითად, ზატიკი აღვსებისაჲ, ზატიკი განცხადებისა (ე.ი. აღდგომის დღესასწაული, ნათლიღების დღესასწაული). უფრო კონკრეტულად "ზატიკი" შემდეგი მნიშვნელობით იხმარება:
(1) პასექის დღესასწაული, უმეტესად ძველი აღთქმისეული (გამ. XII,11; საქმე XII,4; 1 კორ. V,7; ებრ. XI,28);
(2) პერიოდი აღდგომიდან სულთმოფენობამდე;
(3) საღმრთისმსახურო წიგნი, რომელიც შეიცავს მსახურებებს ბრწყინვალე აღდგომიდან ყოველთა წმიდათა კვირიაკის ჩათვლით. ეს წიგნი, ამ პერიოდში, გამოიყენება პარაკლიტონის (რვახმათა) მაგივრად. ეს უკანასკნელი ან საერთოდ არ იგალობება ან როგორც ზატიკის დამხმარე (იგულისხმება ზატიკის პერიოდში).

თვითავაჯი ანუ თვითხმოვანი არის ისეთი დასდებელი, რომელსაც თავისი საკუთარი კილო აქვს და სხვა საგალობლების სანიმუშოც არის.

თავის მოდრეკა. სატაძრო ღმრთისმსახურებისას ზოგჯერ მღვდელმსახურები მლოცველ ხალხს მოუწოდებენ თავები უფალს მოუდრიკონ. ამ დროს მღვდელი თვითონაც ხრის თავს და კითხულობს თავმოდრეკის ლოცვას. ამ ლოცვაში ჩვეულებრივ მღვდელი ღმერთს სთხოვს ხოლმე, რომ მორწმუნე ერზე (ე.ი. ხალხზე) გარდამოავლინოს ლოცვა-კურთხევა. თავის მოდრეკა ნიშანია ღმერთისადმი მორჩილებისა და იმისა, რომ თავთან ერთად გონებასაც ქრისტეს ვუმორჩილებთ. თავის მოდრეკის შემდეგ სხეულის აღმართვა შესანიშნავად გამოხატავს ღმერთის წინაშე პირდაპირ და კეთილ-კადნიერ დგომას, რასაც მხოლოდ უფლის მცნებების მორჩილება და აღსრულება იძლევა. ღმრთისადმი შვილებრივი კადნიერება გვენიჭება მას შემდეგ, რაც გონებასა და გულს ქრისტეს დავუმორჩილებთ.