კვირიაკე (კვირა დღე) ეკლესიურად ჰქვია შვიდეულის პირველ დღეს, აღდგომის დღეს (ბერძ. "კვირიაკი" – უფლისა). კვირიაკეს (კვირას) უწოდებენ, აგერთვე, საეკლესიო შვიდეულს, რომელიც იწყება შაბათს მწუხრიდან და მთავრდება შემდეგი შაბათის IX ჟამნით. კვირიაკეების საწელიწადო ათვლა იწყება სულთმოფენობის დღესასწაულიდან. პირველ კვირა დღეს ეწოდება პირველი კვირიაკე სული წმიდის გარდამოსვლიდან, მეორე კვირა დღეს – მეორე კვირიაკე და ა.შ. ეს ათვლა სრულდება დიდმარხვის წინა მე-5-ე კვირა დღეს. ამ ორ ზღვარს შორს კვირების რაოდენობა სხვადასხვა წელს სხვადასხვანაირია: ნაკლებია, როდესაც აღდგომის დღესასწაული ადრეა და მეტია, როდესაც გვიან არის. დიდმარხვის წინა 4 კვირიაკე აღარ შედის ამ სათვალავში, არამედ თავიანთი განსაკუთრებული სახელწოდებები აქვთ: მეზვერისა და ფარისევლის, უძღები შვილის კვირიაკეები – ასეთი სახელწოდებები მომდინარეობს იმ სახარებისეული იგავების გამო, რომლებიც ამ დღეებში იკითხება, ამათ მოსდევს კვირიაკე, რომელსაც ხორციელისა ეწოდება, რადგან ამ დღეს უკანასკნელად იჭმევა ხორცი; და ყველიერის კვირიაკე, როდესაც უკანასკნელად (აქაც და მაღლაც იგულისხმება აღდგომის დღესასწაულადე) ვიხმევთ ყველსა და რძის ნაწარმს. ამის შემდეგ იწყება წმიდა დიდმარხვა. დიდი მარხვის ყოველ კვირიაკეს (კვირა დღეს) დაწესებულია განსაზღვრული გარდამავალი დღესასწაული: პირველი კვირიაკე – მართლმადიდებლობის ზეიმი, მეორე – წმ. გრიგოლ პალამას ხსენება, მესამე – ჯვრის თაყვანისცემა, მეოთხე – წმ. იოანე სინელის ხსენება, მეხუთე – წმ. მარიამ ეგვიპტელის ხსენება, მეექვსე – მაცხოვრის დიდებით შესვლა იერუსალიმში (ბზობა ანუ ბაიაობა). ამის შემდეგ მოდის ვნების შვიდეული, შემდეგ კი – აღდგომა და ბრწყინვალე შვიდეული. აღდგომიდან სულთმოფენობამდე კვირიაკეებს ეწოდება: აღდგომის შემდეგი კვირიაკე (ანუ მეორე) – ანტიპასქა, თომას კვირა, კვირაცხოვლობა; მესამე – მენელსაცხებლე დედათა; მეოთხე – განრღვეულისა; მეხუთე – სამარიტელისა; მეექვსე – შობითგან ბრმისა; მეშვიდე – პირველი მსოფლიო კრების წმიდა მამათა; მერვე – სულთმოფენობისა, რომლის შემდეგაც ისევ თავიდან იწყება კვირიაკეების საწელიწადო ათვლა.

კვეთა (ბერძ. "პროსკომიდის" – მოტანა) არის საღმრთო ლიტურგიის პირველი ნაწილი, რომელზედაც ხდება მღვდელმსახურის მიერ პურისა და ღვინის მომზადება წმიდა ზიარების საიდუმლოსათვის. კვეთის ერთ-ერთი ძირითადი მომენტია სპეციალურად დამზადებული პურებიდან (სეფისკვერებიდან) მკაცრად განსაზღვრული წესით ნაწილების ამოღება ანუ სეფისკვერების დაჭრა – კვეთა. ბერძნულად (აქედან, სლავურადაც) კვეთას "პროსკომიდიას" – მოტანას უწოდებენ. ამ სახელწოდების მიზეზი შემდეგში მდგომარეობს: ძველად ქრისტიანებს ღმრთისმსახურებისათვის საჭირო ნივთები ეკლესიაში სახლიდნ მიჰქონდათ: პური, ღვინო, ზეთი, სანთელი, საკმეველი და ა.შ. მოტანილი პურებიდან საუკეთესო ირჩეოდა წმიდა საიდუმლოსათვის, დანარჩენებიდან კი იღებდნენ ნაწილებს შემომწირველების სახელზე.

კათაკმეველი კათაკმეველად დადგენა ერთ-ერთი ეკლესიური მსახურებაა, რომელიც წინ უსწრებს ნათლობას და მდგომარეობს შემდეგში: ადამიანს, რომელსაც სურს მოინათლოს, უკითხავენ ლოცვებს; მოსანათლი უარყოფს სატანას, შეუდგება ქრისტეს და აღიარებს თავის რწმენას. ამ ყველაფრის შემდეგ ადამიანი ხდება კათაკმეველი და აქვს უფლება დაესწროს ყველა ღმრთისმსახურებას, ლიტურგიის იმ ნაწილის გარდა, რომელზეც აღესრულება წმიდა ხორცისა და სისხლის საიდუმლო. დღევანდელ პრაქტიკაში კათაკმეველად დადგენის მსახურება უშუალოდ წმიდა ნათლობის საიდუმლოს წინ სრულდება.