„ნეტარ არს, რომელმან გულისხმა-ყოს გლახაკისა და დავრდომილისაჲ, დღესა ბოროტსა იხსნას იგი უფალმან“ (ფსალმ. 40,1).

წმ. ათანასე დიდი:

„ნეტარ არს, რომელმან გულისხმა-ყოს გლახაკისა და დავრდომილისაჲ“. გლახაკსა და დავრდომილს ქრისტეს უწოდებს, თანახმად თქმულისა: „თქუენთვის დაგლახაკნა მდიდარი იგი“ (2 კორ. 8,9). ფსალმუნთმგალობელმა წინასწარმეტყველებას წაუმძღვარა ზნეობრივი სწავლება, რათა ფსალმუნი ორივე მხრივ სასარგებლო ყოფილიყო. ვის სანატრელჰყოფს იგი? რომელმაც გულისხმაყოს გლახაკისა და დავრდომილისა, ანუ ვისაც ესმის, რომ ქრისტე, მდიდარი, იმისათვის დაგლახაკნა, რათა ჩვენც შევიწყალოთ გლახაკნი, როგორც ჩვენი მაცხოვრისა და მსაჯულის ძმები. ამიტომაც ნეტარია, ვინც ფიქრობს გლახაკებზე, როგორც საჭიროა, ანუ ვინც გულისხმაყოფს სიგლახაკეს, რომელიც თავსიდვა ქრისტემ ჩვენი გულისთვის. რა სარგებლობა მოაქვს გლახაკთმოყვარებას? „დღესა ბოროტსა იხსნას იგი უფალმან“ – მიანიშნებს სამსჯავროს დღეზე, რომელიც ცოდვილებს მოუტანს ურვასა და ტკივილს, ხოლო გლახაკთმოყვარეებს იხსნის უფალი. რამეთუ გადაიხდის მათ ვალს კაცთმოყვარებით, როგორც მსესხებელი მათგან მოწყალებისა, ვითარცა სთქვა სოლომონის მიერაც: „ავასხის უფალსა, რომელი სწალობნ გლახაკსა“ (იგავ. 19,17), და თავისი ბაგეებითაც: „რაოდენი უყავთ ერთსა ამას მცირეთაგანსა ძმათა ჩემთასა, იგი მე მიყავთ“ (მათ. 25,40). „დღესა ბოროტსა იხსნას იგი უფალმან“. ბოროტ დღეს უწოდებს განსაცდელებისა და მტრების თავდასხმებს. ვფიქრობ, მიგვანიშნებს, რომ სამსჯავროს დღე საშინელი და წარმწყმედელი იქნება უსჯულოთათვის. და ჰპირდება, რომ ამ სიგლახაკის სრული გულისხმისყოფა გაათავისუფლებს მას (გულისხმისმყოფელს) საშინელი დღის უბედურებებისგან.

წმ. იოანე ოქროპირი:

ნეტარია, ვისაც აქვს გულისხმისყოფა გლახაკისა, ანუ ვინც იცის, რას ნიშნავს იყო გლახაკი, ვისაც ესმის მისი მწუხარება. ვინც მისი მწუხარება იცის, ის უეჭველად მოწყალე იქნება მის მიმართ.