წმ. ეპისკოპოსი ეგნატე ბრიანჩანინოვი

წერილები

აწინდელი და მომავალი ცხოვრების შესახებ

მართალია, ახლახან მოგწერე, მაგრამ შენი 15 აპრილის წერილიდან ვხედავ, რომ შეუძლოდ ხარ, ამიტომ ახლა ამ წერილზე გპასუხობ. მოწყალე უფალმა მოგმადლოს მოთმინება, რომელიც სულში მაშინ იშვება, როცა ჩვენ ღვთის ნებას მივანდობთ თავს და მადლობას ვწირავთ მას მწუხარებისათვის. კარგად თქვა მოწამე ტიბურტმა (ხსენება 22 ნოემბერს) მიწიერი ცხოვრების შესახებ: "გვგონია, რომ არის, და სინამდვილეში არ არის". სწორედ ასეა! იგი თითქოს ჩვენს თვალწინაა, თითქოს ვეხებით კიდეც, მაგრამ ერთთავად ხელიდან გვისხლტება. საუკუნო ცხოვრებაზე კი ტიბურტმა თქვა: "გვგონია, რომ არ არის, და სინამდვილეში არის". და მართლაც, სანამ ამ სოფელში ვართ, გვგონია, რომ აქ სამუდამოდ დავრჩებით, მომავალი ცხოვრება კი არარსებულად წარმოგვიდგება. მაგრამ არა! ვერც კი გავიგებთ, ის ისე მოვა, და მოვა უეჭველად. ნეტარ არიან, ვისაც ღმერთი საუკუნო ცხოვრებისთვის სნეულებებისა და მწუხარებების გზით მოამზადებს, ვინც ამ მწუხარებების წიაღიდან აღიარებს ღვთის წინაშე: "სამართლად ღირსი, რომელი ვქმენით, მოგვეგების, მოგვიხსენე ჩვენ, უფალო, ოდეს მოხვიდე სუფევითა შენითა!"

ხელ-ფეხი მტკივა, განსაკუთრებით – მარჯვენა ფეხი; თავიც ძალიან მტკივა, მაგრამ მთავარ ტკივილს მარცხენა გვერდში ვგრძნობ, მკერდისა და ნეკნების ქვედა ნაწილში, განსაკუთრებით გულის მიდამოებში. ეს ადგილი ხანდახან ისე მტეხავს, თითქოს შუბი მაძგერესო, რის გამოც უკიდურეს უძლურებაში ვვარდები და თავი მომაკვდავი მგონია. ღმერთმა გაცხონოს შერემეტიევის გარდაცვალების შეტყობინებისათვის. უფალმა მოიხილა იგი მძიმე სნეულებით. ჩვენთვის სასარგებლოა ახლობლების სიკვდილის ამბის შეტყობა, რადგან ამგვარი ცნობები საკუთარ სიკვდილს შეგვახსენებენ ხოლმე.

რა უეცრად, რაიმე ხილული მიზეზების გარეშე, აღმოაცენებს სიკვდილის ჩანასახს სულ ნორჩი სისხლი და ხორცი! ეს ჩანასახი ვითარდება და უცებ უკურნებელ სნეულებად ყალიბდება, რომელიც ადამიანს კუბოში აწვენს.

ე. ე.

სარჩევი