წმ. ეპისკოპოსი ეგნატე ბრიანჩანინოვი

წერილები

ლოცვის შესახებ

ვისაც სურს, სწორად ილოცოს, ის მხოლოდ იმაზე უნდა ზრუნავდეს, რომ ლოცვისას გონებამ ყურადღება შეინარჩუნოს, გული კი გონებას სინანულის განცდით შეეწიოს. ზოგჯერ ლოცვას თან ახლავს უხვი ლმობიერება, რომელიც კაცს მისგან დამოუკიდებლად ეძლევა, ზოგჯერ კი, ასევე ყოველგვარი ხილული მიზეზის გარეშე, განსაკუთრებული სიმშრალე ეუფლება. ამ ცვალებადობებს გულგრილად უნდა შევხედოთ, როგორც გამოცდილი მიწათმოქმედი უყურებს ამინდის ცვალებადობას – მან იცის, რომ ავდარს დარი მოსდევს, დარს კი – ავდარი. მიწათმოქმედი იმაზე ზრუნავს, რომ ყანა დათესოს და მოსავალი აიღოს, თუნდაც ეს დიდ შრომასა და უამინდობასთან იყოს დაკავშირებული: ასევე ლოცვის მუშაკიც ცდილობს, ლოცვა სწორად იყოს წარმართული და ღმერთისგან ცხონების ნიჭი მიიღოს, რაც არ უნდა შრომა და მწუხარებები ახლდეს თან ლოცვის ღვაწლს, რამდენი განსაცდელიც არ უნდა გადახდეს თავს: განსაცდელებსა და მწუხარებებს იგი ისე უყურებს, როგორც მიმომავალ ქარიშხლებს.

წმინდა მამები ამბობენ, რომ ეშმაკებს განსაკუთრებით შურთ შინაგანი ლოცვის მუშაკისა და სხვადასხვა განსაცდელს უვლენენ მას. ეს ღვთის განგებით ხდება, ჩვენი უმეტესი სარგებლობისათვის, ამიტომ ეშმაკის განსაცდელები სულგრძელად უნდა მოვითმინოთ და ღვთის განგებას მივენდოთ. ესეც თქვეს მამებმა: "როცა ისე ილოცებ, როგორც საჭიროა, მოელოდე იმას, რაც არ არის საჭირო". ეს ნიშნავს: მას შემდეგ, რაც ყურადღებით ვილოცებთ და ლმობიერების განცდა დაგვეუფლება, ყოველთვის მოდის რაიმე შფოთი ან განსაცდელი. შეგიძლია დაიცვა თავი შფოთისგან ანუ უარყო იგი, მაგრამ მისი მოსვლა არ უნდა გაკვირვებდეს.

ცოდვილი გულისსიტყვების შემოტევას ჩვენივე სარგებლობისათვის უშვებს ღმერთი, რადგანაც მას სიმდაბლის, საკუთარი დაცემის, საკუთარი ცოდვილობის ხედვამდე მივყავართ. ლოცვის მუშაკზე ცოდვილი გულისსიტყვების თავდასხმას მამები კარგ ნიშნად მიიჩნევენ: მათთან ბრძოლაში სულის სიმტკიცე ყალიბდება. ცოდვილ გულისსიტყვებს უნდა შევებრძოლოთ, ხოლო ამ გულისსიტყვებით გატაცებას მაშინვე სინანულით ვუწამლოთ.

ნუ დაიწყებ საკუთარი ვნებების დაწვრილებით ჩხრეკას: ეს შენს ძალებს აღემატება და უეჭველად გავნებს. იცოდე, რომ დაცემამ ყოველ ჩვენგანში ჩააგდო ყველა ცოდვის თესლი, ამიტომაც დაცემა ჩვენში თავის არსებობას სხვადასხვა ცოდვილი გულისსიტყვებითა და გრძნობებით ავლენს. ეს არც უნდა გვიკვირდეს! ასეც უნდა იყოს! მაგრამ ცოდვილი გულისსიტყვებისა და გრძნობების ჩხრეკას უნდა ვერიდოთ, რათა სულს არ შემოეპარონ და არ ავნონ: სასწრაფოდ უნდა უარვყოთ ისინი, ჩვენ თვითონ კი ღვთის მოწყალების უფსკრულს მივანდოთ თავი.

სარჩევი