|
წმ. ეპისკოპოსი ეგნატე ბრიანჩანინოვი
წერილები
მონასტერში ახლად მისულ ძმას – განსაცდელების შესახებ
ჩვენი ცხოვრების გზა ვრცელ ზღვაზე ცურვას წააგავს. ამ ზღვაზე ხან სიმშვიდეა, ხან ზურგის ქარი უბერავს, მაგრამ უფრო ხშირად ქარიშხალი ბობოქრობს. ქარიშხლის მოახლოების ან მისი მძვინვარების ჟამს ნუ შევშინდებით, ნუ შეგვიპყრობს ურვა და სასოწარკვეთა, ვებრძოლოთ ტალღებსა და პირქარს, თორემ სულის ხომალდი შეიძლება შეიმუსროს და ჩაიძიროს კიდეც. თუ ქარიშხლის დროს გემზე რაიმე გატყდა ან დაზიანდა, ნურც მაშინ შევშინდებით, მყუდრო ნავსაყუდელი მოვძებნოთ და შევაკეთოთ, მერე კი ყოვლადძლიერ ღმერთს მივანდოთ თავი და განვაგრძოთ ცურვა. ღმერთი არ მიატოვებს მისდამი მსასოებელს, თვით ქარიშხლებიც კი შეეწევიან ქრისტეს ერთგულ მონას და გამოცდილ მეზღვაურად აქცევენ მას.
ნავსაყუდელი, სადაც სულის ხომალდის შეკეთება შეიძლება, არის ლოცვა შემუსრვილი გულით, წმიდა წერილისა და მამათა სწავლებების კითხვა, მოყვასის რჩევა, თუკი მას ძალუძს ღვთივგანბრძნობილი რჩევის მოცემა. დამშვიდდი, ხომ ამბობს წმიდა წერილი: "ნეტარ არს კაცი იგი, რომელმან დაუთმოს განსაცდელსა" (იაკ. 1. 12). გარდასული ქარიშხლები დაე მომავალი ქარტეხილების გამოცდილებად გამოგადგეს – წინასწარ განსაჯე, როგორ უნდა მოიქცე იმ დროს და მოემზადე. ქარტეხილები კი უეჭველად მოგელის! ყოვლადბრძენმა უფალმა დაგვიწესა, რომ "მრავლითა ჭირითა ჯერ-არს ჩვენდა შესლვად სასუფეველსა ღმრთისასა" (საქმე, 14. 22) – სასუფეველსა, რომელიც დავკარგეთ და დღესაც ვკარგავთ განცხრომისადმი უსჯულო ლტოლვის გამო. ჩვენ ყველანი, ჩვენი წინაპრების მსგავსად, მიდრეკილნი ვართ კადნიერად გავიწვდინოთ ხელი კეთილისა და ბოროტის ცნობის ხის აკრძალული ნაყოფისაკენ, მიდრეკილნი ვართ ნივთიერი ნუგეშისცემისაკენ, ადვილად ვტყუვდებით სულიერი განსჯისა და სათნოების აჩრდილით, რომლის ნიღაბქვეშ ჩვენი წარმწყმედელი ბოროტება იმალება. მწუხარება კი ტკბობის საპირისპიროდ მოქმედებს – აბრკოლებს ჩვენს დაცემას და შეეწევა აღდგინებას, ამიტომაა იგი აუცილებელი ჩვენი ცხონებისათვის, ამიტომ წარუძღვა უფალი თავის სამწყსოს საუკუნო ნეტარების ქვეყანაში მწუხარებათა გზით. ხოლო მას, ვინც გაურბის მწუხარებებს, მაცხოვარი ეუბნება: "რომელმან არა აღიღოს ჯუარი თვისი და შემომიდგეს მე, იგი არა არს ჩემდა ღირს" (მათ. 10. 38).
უფალი შენთანა. იმედი მაქვს, პირადად გნახავ და მაშინ გეტყვი იმას, რასაც ღმერთი მომმადლის მის საძიებლად სოფლიდან გამოსული შენი სულის განსამტკიცებლად. ზამთარი ალბათ ბაბაევოს მონასტერში მომისწრებს – კარგი იქნება, გაზაფხულსაც აქ შევხვდე. თუმცა, როგორც ღმერთი ინებებს. ილოცე ჩემთვის!
სარჩევი
|
