ეკლესიური ცხოვრებისა და საეკლესიო წესებისათვის
თავი 1
ეკლესიური ცხოვრება
1. რას ნიშნავს ეკლესიური ცხოვრება?
ეკლესიური ცხოვრება ნიშნავს ეკლესიის მიერ დადგენილი წესებით ცხოვრებას; ყველა ეკლესიის წევრი, ანუ მონათლული მართლმადიდებელი ქრისტიანი, უნდა ცდილობდეს ქრისტიანული მცნებების დაცვას, უნდა ამბობდეს აღსარებას, ეზიარებოდეს, მარხულობდეს, ლოცულობდეს, კვირას და დიდ დღესასწაულებზე ესწრებოდეს წირვა-ლოცვას და ამ დღეებში არ მუშაობდეს პირადი მატერიალური შემოსავლის მისაღებად, არამედ ეს დრო მთლიანად დაუთმოს სულისთვის სასარგებლო საქმიანობას – ლოცვას, სასულიერო ლიტერატურის კითხვას, წმიდა ადგილების მოლოცვას, ეკლესია-მონასტრების ან გლახაკების დახმარებას, სარწმუნოების გავრცელებისთვის ზრუნვას, სნეულთა, პატიმართა და სხვა გაჭირვებულთა მონახულებას. წმიდა მამები განსაკუთრებით აღნიშნავენ მოწყალების მნიშვნელობას. როგორც წმ. ისააკ ასური ამბობს, „ისე არაფერი აახლოებს გულს ღმერთთან, როგორც მოწყალება“;[1] წმ. იოანე ოქროპირი კი ასე შეგვაგონებს: „მოწყალება სიყვარულის დედაა, სიყვარულისა, რომელიც გამოარჩევს ქრისტიანებს, აღემატება ყველა სასწაულს და არის ქრისტეს მოწაფის ნიშანი“.[2]
[1] წმ. ისააკ ასური, 56-ე სიტყვა.
[2] წმ. იოანე ოქროპირი, ტიტეს მიმართ პავლე მოციქულის ეპისტოლეს განმარტება, საუბარი 6, ტიტ. 3,8-11.
შემდეგი
სარჩევი
|